Aflevering 23

Ik voelde meteen sympathie voor Don Giovanni Perini. Eigenlijk nog een jonge man, vooraan in de veertig, klein en slank, zwart golvend haar dat aan de slapen begon te grijzen. Zijn zwarte priesterpak stond hem kwiek. Wat was hij trots op zijn archeologische werkzaamheden en zijn museumpje. Alles mooi onderhouden en mooi eigentijds opgesteld. Veel musea in Italie zijn een soort opslagplaatsen maar Don Perinni had een ander concept. De kapitelen met mythologische figuren, lelies als symbool voor Mara, en een duivel werden goed aangelicht door spotjes. Prominent in de zaal ook houten mannequins waarop de kleding van een pelgrim en die van een abt werden getoond. Misschien had de Don deze opstelling wel in Nederland geleerd want hij had enige tijd een uitwisselingsprogramma voor priesters gevolgd in het Bisdom Haarlem. Het was nog in de tijd van bisschop Bohmers vertelde hij. "Die man heeft erg geleden onder de twisten binnen de katholieke kerk in Nederland." Punt kende Perini ook en hij gaf hem een goede kans om de nieuwe primaat van Nederland te worden. Hij zou niet mijn favoriet zijn dacht ik maar zei ik niet. "Hier hebben we het graf van de Heilige Capresius een paar jaar geleden ontdekt" zei de Don, terwijl hij het licht aanknipte. Inderdaad waren een paar meter onder me een deksel en een stenen grafkist te zien. "De oudere generatie zei altijd al dat hier een graf was maar we dachten dat het een mythe was. Je kunt ook zien dat het altaar vroeger op een andere plaats stond. Reliquieen liggen altijd onder het hoofdaltaar, dat is hier niet het geval. Tijdens onze opgravingen hebben we uitgevonden dat de kerk, die op 27 mei 884 werd gesticht, twee keer is uitgebereid. Sigeric van Canterburry was dus een van de eerste pelgrims in deze kerk en hij zal zeker de reliquieen van de Heilige Caprasius hebben vereerd. " Ik liet me vertellen dat Caprasius zich in de vierde eeuw had teruggetrokken op het eiland Lerins en dat hij een belangrijke inspirator was geweest voor het monnikkendom in de Provence.
Met bescheiden trots liet Don Perini me de restauratie van de buitenmuur van de kerk zien. De muur had aan de achterkant een paar zeer lage ramen en dat was de aanwijzing geweest voor het vermoedelijk bestaan van een oudere, dieper gelegen kerk.
Don Perini gaat langzaam maar zeker verder met de opgravingen en restauraties. Het volgende project, hoopt hij, zal het weghalen worden van de huidige tegelvloer om de oude tegels weer zichtbaar te maken.
Bij mijn afscheid kon ik het niet nalaten om de Don te vragen om even een foto van me te maken samen met de gereconstrueerde pelgrim. Die kon er niet om lachen.