Aflevering 22 Over de Po

DEZE AFLEVERING STOND AL IN DE KRANT MAAR HEBBEN JULLIE NOG NIET OP VIAFRITSIGENA. IK KOM BINNENKORT WEER MET NIEUWS,BEN NU In AULLA, BIJ LA SPEZIA IN DE BUURT


Ik begon me al ongerust te maken. Ik stond bij de "Transitium Padi" de overgang van de Po, waar aartsbisschop Sigeric in 990 de rivier was overgetrokken. Het monument aan de oever herinnerde aan die gebeurtenis. De avond ervoor had ik veerman Danielo gebeld om hem te vragen of hij me wilde overzetten. "Si signore," antwoordde Danielo enthousiast, "Als u morgenochtend om tien uur present bent dan zal ik er zijn. " De volgende ochtend stond ik om de afgesproken tijd aan de oever van de Po. Mijn rugzak en wandelstokken had ik tegen het monument voor Sigeric gezet. Het was mistig en de rivier stroomde grijs en haastig richting Piacenza, de volgende pleisterplaats van mij en van Sigeric. Maar geen veerman te zien.
Om kwart over tien hoorde ik eindelijk het gebrom van een elektromotor. De mist was opgetrokken en ik zag een stip die aanzwol tot een motorbootje. De brede veerman, gekleed in een groene oliejas zwaaide naar me. Op de voorplecht lag Bubbo, de scheepshond. Danielo verontschuldigde zich, hij had zich een beetje verslapen."Schipper mag ik overvaren? zong ik voor Danielo "Si" antwoordde Danielo. "En moet ik dan een pand betalen?" "No" zong hij terug. "Pelgrims hoeven niks te betalen, alleen een bijdrage voor de benzine." Als een tweede Christoffel bracht Danielo me veilig naar de overkant, naar Soprarivo, vijf kilometer verderop. "Komt u even mee naar mijn huis" nodigde hij me uit. "Dan kunt u een espresso drinken en dan kan ik een stempel in uw credentiale, uw pelgrimspaspoort, zetten. Ik heb dit jaar al zeventig pelgrims overgezet maar er zijn er maar weinig die net als Sigeric en u de hele tocht vanuit Canterbury maken." Danielo's huis,onder aan de dijk, bleek een ontmoetingaplaats voor mensen uit de omgeving en uit heel Europa, mensen met wie hij de oude verhalen over pelgrims weer tot leven wilde brengen. Ik nam afscheid van Danielo, ging Sigeric achterna, nadat ik Danielo had beloofd om mijn best te doen volgend jaar present te zijn bij de grote reunie van pelgrimgangers die hij in Zwitserland organiseert. Sigeric en ik, vanuit Soprariva hebben we nog 639 kilometer te gaan.