Afl. 28 HET WONDER VAN DE WEGKAPEL
Door: Frits van Hest
Blijf op de hoogte en volg frits
29 Oktober 2007 | Italië, Rome
HET WONDER VAN DE WEGKAPEL
Wie gelooft er nog in wonderen? Het zijn die paar eenvoudigen van geest en die enkele geexalteerden, waarvan wij, moderne, hooggeschoolde mensen, niet willen weten dat er miljoenen van bestaan. Toch was ik bijna om toen ik het wonder van de wegkapel ervoer.
Het wonder werd voorbereid toen ik in Narni Ineke en even later, Lily weer ontmoette. Ien zat op het pleintje van Narni en ze had niet in de gaten dat ik haar al had gespot. Ik kreeg een lichte schok toen ik haar na al die maanden weer zag en onbedoeld drongen zich enkele tranen op. Gelukkig herkende ze me nog en konden we elkaar omhelzen. Omdat Lily het weerzien helaas had moeten missen, maakte ik een ommetje om de scene voor haar te herhalen, wat mooie foto's opleverde. Ach, wat was die vijfdaagse wandeling naar Fara Sabrina, zo n vijfendertig kilometer van Rome toch prachtig. Het heerlijke weer en het dito landschap. Die verrukkelijke maaltijden in de agritourismi, ons verblijf in een kasteel, en de rondleiding door de Monnik Godfather uit Star Wars in de Abbazia van Sabrina (of whatever)
De routebeschrijving van de SNP bracht ons steeds waar we wezen moesten. Totdat we in het gehucht Prime Case, vlak voor onze eindbestemming, de weg kwijt raakten. Je zult het altijd zien.
Bij een wegkappelletje gewijd aan de Heilige Maagd stonden we stil om te beraadslagen. Ons gezelschapje was aangegroeid tot vijf personen, want twee SNP-ers die dezelfde route liepen hadden zich bij ons gevoegd. Plotseling keken we verdwaasd op uit onze kaarten. Uit het kappelletje kwam een zalvende stem. "Doctor von Hestenstein, zijt gij daar?" vroeg de stem. Onze metgezellen wisten niet hoe ze het hadden en even dachten we dat een lichte hartmassage misschien op zijn plaats zou zijn maar gelukkig herstelden ze zich. Mijn schrik sloeg snel om in vreugde. Ik kende die stem en die aanspraaktitel. Want er is er maar een op deze wereld die mij zo begroet; niet de Heilige Maagd, niet het Heilig Hart maar de Heilige Ard Harting, een te weinig gekende, onvolprezen Heikige!! Dus onderzocht ik snel de ruimte achter de kapel waar ik een verschijning van vlees en bloed kreeg van vriend Ard. En zo is het gekomen dat we de laatste kilometers te voet van mijn pelgrimstocht met vieren hebben gedaan: Ineke, Ard, Lily en ik.
Ja, ik geloof toch weer in wonderen bedenk ik nu. Het ware wonder is het Wonder van de Heilige Vriendschap.
Wie gelooft er nog in wonderen? Het zijn die paar eenvoudigen van geest en die enkele geexalteerden, waarvan wij, moderne, hooggeschoolde mensen, niet willen weten dat er miljoenen van bestaan. Toch was ik bijna om toen ik het wonder van de wegkapel ervoer.
Het wonder werd voorbereid toen ik in Narni Ineke en even later, Lily weer ontmoette. Ien zat op het pleintje van Narni en ze had niet in de gaten dat ik haar al had gespot. Ik kreeg een lichte schok toen ik haar na al die maanden weer zag en onbedoeld drongen zich enkele tranen op. Gelukkig herkende ze me nog en konden we elkaar omhelzen. Omdat Lily het weerzien helaas had moeten missen, maakte ik een ommetje om de scene voor haar te herhalen, wat mooie foto's opleverde. Ach, wat was die vijfdaagse wandeling naar Fara Sabrina, zo n vijfendertig kilometer van Rome toch prachtig. Het heerlijke weer en het dito landschap. Die verrukkelijke maaltijden in de agritourismi, ons verblijf in een kasteel, en de rondleiding door de Monnik Godfather uit Star Wars in de Abbazia van Sabrina (of whatever)
De routebeschrijving van de SNP bracht ons steeds waar we wezen moesten. Totdat we in het gehucht Prime Case, vlak voor onze eindbestemming, de weg kwijt raakten. Je zult het altijd zien.
Bij een wegkappelletje gewijd aan de Heilige Maagd stonden we stil om te beraadslagen. Ons gezelschapje was aangegroeid tot vijf personen, want twee SNP-ers die dezelfde route liepen hadden zich bij ons gevoegd. Plotseling keken we verdwaasd op uit onze kaarten. Uit het kappelletje kwam een zalvende stem. "Doctor von Hestenstein, zijt gij daar?" vroeg de stem. Onze metgezellen wisten niet hoe ze het hadden en even dachten we dat een lichte hartmassage misschien op zijn plaats zou zijn maar gelukkig herstelden ze zich. Mijn schrik sloeg snel om in vreugde. Ik kende die stem en die aanspraaktitel. Want er is er maar een op deze wereld die mij zo begroet; niet de Heilige Maagd, niet het Heilig Hart maar de Heilige Ard Harting, een te weinig gekende, onvolprezen Heikige!! Dus onderzocht ik snel de ruimte achter de kapel waar ik een verschijning van vlees en bloed kreeg van vriend Ard. En zo is het gekomen dat we de laatste kilometers te voet van mijn pelgrimstocht met vieren hebben gedaan: Ineke, Ard, Lily en ik.
Ja, ik geloof toch weer in wonderen bedenk ik nu. Het ware wonder is het Wonder van de Heilige Vriendschap.
-
29 Oktober 2007 - 18:35
Wieke:
Leuk verhaal Doctor von Hestenstein! Liefs uit NYC, Wieke -
29 Oktober 2007 - 19:51
Irene C:
Ha Frits,
Mooi verhaal, hoorde het al van Ard & Lily!
Nog een paar heel mooie laatste reisdagen samen met Ien gewenst en een behouden thuiskomst.
Kus van Irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
