Aflevering 26, de VOORLAATSTE!!!!
Door: Frits van Hest
Blijf op de hoogte en volg frits
16 Oktober 2007 | Italië, San Quirico d'Orcia
Hier, bij San Quirico d' Orcia loop ik over de via Cassia, een oude Romeinse weg die in 110 voor Christus werd aangelegd door de Censor Lucius Cassius Longinus. Nog 184 kilometer naar Rome staat er op de borden. Ik heb nu min of meer tweeduizend kilometer achter de rug, en liep over veldwegen, bospaadjes en gevaarlijke Stradas Statales.Wegen liegen niet. Ik kwam veel lelijks tegen: honderdduizenden sigarettenpeuken, lege plastic flessen, afvalbergen van puin, drollen, condooms, Afrikaanse hoertjes, condooms. Hoewel: die twee Afrikaanse hoertjes zagen er schattig uit, mooi opgemaakt, minirokjes, en een kleurige parasol met vlaggetjes boven de tuinstoel waarop ze zaten. Ik vroeg me af wat ze daar deden, midden in het bos, allebei op een ander paadje. Even later kwam ik langs een grote militaire radarpost en was het me duidelijk. Ik zag ook veel dode dieren langs de weg en veel verongelukte mensen. Zeker dertig jonge mensen die zich te pletter hadden gereden of die te pletter waren gereden. De ontelbare auto's die me tegemoet flitsten vond ik het toppunt van lelijkheid. Ze kwamen in volle vaart op me af op de Strada Statale. Paolo Passolini, de Italiaanse filmmaker, had me in zijn chaotische roman "Olie" geleerd om goed naar al dat lelijks te kijken en zo wordt wat lelijk is weer mooi. Maar ik zag ook veel prachtige dingen waarvoor ik graag terug wil komen. Bijvoorbeeld die koorknaap in San Gimignano, een ontzettende kletskous met ondeugend twinkelende ogen. Hij keek me brutaal aan, of hij zo naar me toe zou stappen. Maar dat kon hij niet, want hij was een deel van een vijftiende eeuws fresco en hij had dus al zes eeuwen op dezelfde plek gestaan. Wegen liegen niet, vakantiefoto's en verhalen wel: die doen hun best om alleen het mooie te laten zien. Wegen leiden maar tot een conclusie: dat alles voorbijgaat. Ook mijn pelgrimsreis.
-
16 Oktober 2007 - 10:39
Mariotte:
Hallo Frits, ik haast mij om deze voorlaatste aflevering de eerste te zijn. Ben net terug uit Toronto en heb daar ook een bijzondere wandeling gemaakt met Jenny, die mij het universiteitsgebied heeft laten zien. En ook haar appartement met de mooie vleugel. Het was leuk zo gastvrij door haar te zijn ontvangen. Ik vertel je er zeker meer over. De 184 km die je nog resten zijn natuurlijk een peuleschil en de aanwezigheid van Ien en Lily, zal je de laatste dagen vleugels geven, neem ik aan. Ik hoop dat je persoonlijk door de burgemeester van Rome, Walter Veltroni wordt binnengehaald en dat hij je laat delen in zijn succes als nieuwe leider van de Democratische Partij. Voor mij blijf jij de held. Tot ziens, mariotte. -
16 Oktober 2007 - 11:14
Lily:
Je laatste dag alleen, Frits!
Jouw beeldende verhalen hebben ons geholpen jouw tocht mee te beleven. Er schuilt werkelijk een prachtige schrijver in je.
Ik voel me bevoorrecht dat ik de laatste wandelweek met jou en Ien mag delen.
Wat zul je ze missen, al die momenten van onvervangbare schoonheid en de introspectie die zij opriepen.
Je kunt je agenda straks vullen met lezingen over dit geweldige project. Je oogst overal bewondering, dus maak je borst maar nat..
Ik ben benieuwd of je Bolsena-missie vandaag lukt.
Kus en tot morgen!
lily -
16 Oktober 2007 - 18:57
Gonny Kruithof:
Hai Frits,
Ik zou haast zeggen nog even de laatste loodjes, maar het lijkt erop dat het voor jou geen loodjes zijn, alles gaat volgens mij gesmeerd en volgens plan.
Dus zo door gaan en dan kunnen we allemaal binnenkort samen genieten van jou overwinning. Op naar de eindsprint.
Groetjes Gonny -
16 Oktober 2007 - 22:27
Will:
lieve Frits,
Je bent er bijna en de laatste stappen met ien erbij. Hou de tocht vast, geniet en wees trots op deze prestatie. Straks in Heteren achter de geraniums of wat er van over is mag je je verwonderen over alles wat je hebt meegemaakt.
Rome wacht op je, maar wie je ook binnenhaalt, het is jou tocht en wij zijn maar bewonderende toeschouwers.
Bedankt voor je inspiratie, je prachtige verhalen maar vooral voor je moed en het laten zien dat je in je pensioenjaren nog heel erg "jong" de wereld aan je voeten ligt.
Kus,
Will -
17 Oktober 2007 - 11:41
Truus:
lieve mensen, veel succes met de laatste kilometers..
Wat een ongelofelijke tocht was en is het nog steeds.
Behouden aankomst en Frits met heel veel plezier en vaak ook bewondering heb ik je stukjes gelezen.
Truus (uit Maarsbergen) en Lex ergens tussen Valence en Lyon -
17 Oktober 2007 - 17:14
Arnold:
Ha die Frits,
Pracht verhaal. Voor jou schiet het al lekker op. Dat laatste stukje zo´n kleine 200 km. draai je je hand niet mee voor om. Ik heb weel een beetje de indruk dat het voor jou zo langzamerhand mooi is geweest.
Overigens worden deze laatste kilometers gezellige kilometers met z´n drieën.
Nu maar hopen dat de dames je bij kunnen houden en niet voortijdig afhaken.
Gisteren met de trein nog naar de peerdemert in Zuidlaren geweest.
Erg druk met al die mensen en heel veel peerden.
Ben er niet lang geweest want het was zoals ik al zei hartstikke druk.
Via Noordlaren en Haren naar Groningen gefietst. Vandaar op de trein. Het scheelde niet veel of ik was uit de trein gezet. Ik was weer eens -zoals gewoonlijk- in overtreding.
Tussen 17.00 uur en 18.00 uur mag je niet met de fiets reizen. Dat wist ik uiteraard niet.
Nadat de onderconducteur overleg hierover had gehad met de opperconducteur mocht ik
bij hoge uitzondering blijven zitten. Het NS-personeel wordt met de dag soepeler.
Ik heb het ook wel een anders meegemaakt! Maar deze keer bofte ik weer.
Het was overigens fantastisch fiets weer. Een graadje of 16, zonnig en een beetje wind.
Wat wil je nog meer.
Frits, via de digitale weg wens ik jou samen met Ien en lily vanuit de mooie Betuwe fantastische dagen toe.
Groetjes van
Riet en Arnold
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
