AIROLA BLUES

21-8-2007
Het regent....
Net als gister toen we zwetend en tegelijk half bevroren de Gotthard bereikten via de hobbelende kinderhoofdjes van de oude pasweg met een helling van 1:10. Hete gulashsoep en een worstje brachten ons weer op temperatuur maar de terugweg wachtte. Nog even een pasfoto in de mist-regen met al onze jassen en regenkleding over elkaar heen en daar gaan we weer achter elkaar. Dit keer anders dan al onze andere afdalingen. 12 km kinderhoofdjes in de stromende regen met een uitzicht dat bestaat uit witte mist. Na 5 minuten voorzichtig remmen blijken die remmen in de nattigheid te gaan slippen. Dus dat werd heeeeeeel langzaam naar beneden hobbelen. En in plaats van een kwartier neemt deze afdaling een uur. Beneden aangekomen zijn we twee kletsnatte verkleumde hondjes en heeft Frits' acterrem het helemaal opgegeven. Bij de tourist informatie druipen we naar binnen en laten ons het goedkoopste hotelkamertje met douche aansmeren. Het blijkt toch nog een mooi hotel en de douche doet ons langzaam herboren worden.
Dit even om jullie, lezers in de verte, een indruk te gevenvan de neergang van onze fietstocht. Eerder bereikten we hoge passen op 2400 m hoogte (Oberalp, Furka (2x)en Grimsel) in prachtig weer en met schitterende uitichten. Maar te veel geluk maakt overmoedig, dus vandaar onze natte avonturen gisteren.
En vandaag? Wel, ik zei het al: regen regen en regen. Dus eerst naar de fietsenreparateur. Al onze afgesleten remmen worden snel en vakkundig hersteld. Dus niemand (ook wij niet) hoeft ongerust te zijn. We kunnen weer stil staan op een helling. Maar niet nu. Nu zitten we de hele ochtend achter de computer van een naburig hotel waar Frits zijn mail beantwoordt en ik droef over mijn mijn detectief boekje heen naar de regen buiten staar.
Tot ik mee mag schrijven aan dit blog en de kans krijg de lezers te vermelden dat deze tocht niet was mogelijk geweest als mijn lieve echtgenote ons niet zo in de watten had gelegd naar en in Bourg en Bresse en zelfs weer helemaal naar onze fietsen terug is gereden om ons te redden van onze vergeten landkaarten. Niks engel dus. Gewoon een zich opofferende Truus die daarna nog drie uur door de regen terug moest met de vuile was van Frits op de achterbank.
Het regent nog steeds. Maar de lokale krant zegt dat het morgen beter wordt. We wagen het er dus nog maar een keer op en hopen morgen de Nufen pas nog in een half zonnetje te kunnen berijden.
Frits loopt alsmaar om de tafel heen om onze bewegingsverslaving tot rust te brengen. Zou het inmiddels droog zijn? JA! Snel wegwezen en nog even een rondje door het dal.....

Lex